صحیفه محبت امام حسین علیه السلام

نوشته حجة الاسلام سیدمحمد باقری پور

در مؤسّسه فرهنگی هدایت

شیخ طوسی در کتاب «مصباح» فرموده است: در این روز حضرت حسین بن علی(علیهالسلام) متولّد شد و در توقیع [دست نوشت] شریف حضرت امام حسن عسکری(علیهالسلام) به قاسم بن علاء همدانی، وکیل آن حضرت آمده است که: مولایمان امام حسین(علیهالسلام) در روز پنجشنبه سوم شعبان متولّد شد، پس آن روز را روزه بگیر و این دعا را بخوان : "اَللَّـهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فی هذَا الْیَوْمِ،" "خدایا از تو می خواهم به حق مولود د راین روز،" "الْمَوْعُودِ بِشَهادَتِهِ قَبْلَ اْستِهْلالِهِ وَوِلادَتِهِ،" "که به شهادتش وعده داده شد پیش از برخاستن صدایش و قبل از ولادتش،" "بَکَتْهُ السَّمآءُوَمَنْ فیها، وَالاَرْضُ وَمَنْ عَلَیْها،" "آسمان و هرکه در آن است،زمین و هر که بر آن است بر او گریست" "وَلَمّا یَطَاْ لابَتَیْها قَتیلِ الْعَبْرَةِ،" "درحالی که هنوز قدم در جهان نگذاشته بود،کشته اشک،" "وَسَیِّدِ الاُسْرَةِ الْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَةِ یَوْمَ الْکَرَّةِ،" "سرور خاندان،مددیافته به یاری،روز بازگشت،" "الْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ اَنَّ الاَئِمَّةَ مِنْ نَسْلِهِ، وَالشِّفآءَ فی تُرْبَتِهِ،" "پاداش شهادتش اینکه امامان از نسل اویند، و شفا در کام اوست،" "والْفَوْزَ مَعَهُ فی اَوْبَتِهِ، والاَوصِیآءَ مِنْ عِتْرَتِهِ بَعْدَ قآئِمِهِمْ وَغَیْبَتِهِ،" "و پیروزی با اوست درگاه بازگشتش، و جانشینان از خاندانش پس از قیام کننده شان و غیبت او،" "حَتّی یُدْرِکـُوا الاَوْتارَ، وَیَثْاَروُا الثّارَ، وَیُرْضُوا الْجَبّارَ،" "تا انتقام گیرند و خون خواهی نمایند،و حضرت جبّار را خشنود سازند" "وَیَکُونُوا خَیْرَ اَنْصار، صَلَّی اللهُ عَلَیْهِمْ مَعَ اْختِلافِ اللَّیلِ وَالنَّهارِ،" "و بهترین یاران دین حق شوند،درود خدا بر ایشان همگام با رفت وآمد شب و روز." "اَللَّـهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ اِلَیْکَ اَتَوَسَّلُ، وَاَسْئَلُ سُؤالَ مُقْتَرِف مُعْتَرِف مُسیئ اِلی نَفْسِهِ،" خدایا! به حق آنان به تو توسّل می جویم و از تو درخواست می کنم درخواست گنهکار معترف به گناه و بد کرده به خود "مِمَّا فَرَّطَ فی یَوْمِهِ وَاَمْسِهِ، یَسْئَلُکَ الْعِصْمَةَ اِلی مَحَلِّ رَمْسِهِ،" "با اموری که در امروز دیروزش کوتاهی نموده،از تو تا هنگام رفتن در گورش پناه می خواهد،" "اَللَّـهُمَّ فَصَلِّ عَلی مُحَمَّد وَعِتْرَتِهِ، وَاحْشُرْنا فی زُمْرَتِهِ،" "خدایا!بر محمّد و خاندانش درود فرست،و ما را در جمع او محشور کن،" "وَبَوِّئْنا مَعَهُ دارَ الْکَرامَةِ وَمَحَلَّ الإِقامَةِ،" "و همراه وی در بهشت و جایگاه ابدی جای ده." "اَللَّـهُمَّ وَکَما اَکْرَمْتَنا بِمَعْرِفَتِهِ فَاَکْرِمْنا بِزُلْفَتِهِ،" "خدایا!همچنآن که ما را به شناسایی اش گرامی داشتی پس ما را به تقرّب به آن حضرت گرامی دار،" "وَارْزُقْنا مُرافَقَتَهُ وَسابِقَتَهُ، وَاجْعَلْنا مِمَّنْ یُسَلِّمُ لاَمْرِهِ،" "و رفاقت و سابقه محبّت با او را روزی ما فرما،و ما را از کسانی قرار ده که فرمانش را تسلیم می شوند،" "وَیُکْثِرُ الصَّلوةَ عَلَیْهِ عِنْدَ ذِکْرِهِ، وَعَلی جَمیعِ اَوْصِیآئِهِ وَاَهْلِ اَصْفِیآئِهِ،" "و به هنگام بردن نامش صلوات زیاد بر او می فرستند، و هم بر همه جانشینان و خاندان برگزیده اش،" "الْمَمْدُودین مِنْکَ بِالْعَدَدِ الاِثْنَیْ عَشَرَ النُّجُومِ الزُّهَرِ،" "آن یاری شدگان از سوی تو به عدد دوازده،آن ستارگان درخشانند،" "وَالْحُجَجِ عَلی جَمیعِ الْبَشَرِ، اَللَّـهُمَّ وَهَبْ لَنا فی هذَا الْیَوْمِ خَیْرَ مَوْهِبَة" "و حجّتهای الهی بر تمام بشر، خدایا!ببخش بر ما در این روز بهترین بخشش را،" "وَاَنْجِحْ لَنا فیهِ کُلَّ طَلِبَة، کَما وَهَبْتَ الْحُسَیْنَ لِمُحَمَّد جَدِّهِ،" "و برآور برای ما هر خواسته ای را،چنآن که حسین را به محمّد بخشیدی،" "وَعاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ، فَنَحْنُ عائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ،" "و فطرس به گهواره اش پناهنده شد،و ما پناهنده به مزار اوییم پس از شهادتش،" "نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ وَننْتَظِرُ اَوْبَتَهُ، آمینَ رَبَّ الْعالَمینَ." "بر تربتش حاضر می شویم و بازگشتش را انتظار می کشیم،آمین ای پروردگار جهانیان." پس مى خوانى بعد از این به دعاى حسین علیه السلام و این آخر دعاى آنحضرت است در روزى که بسیار شده بود دشمنان او یعنى روز عاشورا : "اَللّهُمَّ اَنْتَ مُتَعالِى الْمَکانِ عَظیمُ الْجَبَرُوتِ شَدیدُ الِمحالِ غَنِىُّ َعنِ الْخَلایِقِ عَریضُ الْکِبْرِیاَّءِ قادِرٌ عَلى ما تَشاَّءُ قَریبُ الرَّحْمَةِ صادِقُ الْوَعْدِ سابِغُ النِّعْمَةِ حَسَنُ الْبَلاَّءِ قَریبٌ إذا دُعیتَ مُحیطٌ بِما خَلَقْتَ قابِلُ التَّوبَةِ لِمَنْ تابَ اِلَیْکَ قادِرٌ عَلى ما اَرَدْتَ وَمُدْرِکٌ ما طَلَبْتَ وَشَکُورٌ اِذا شُکِرْتَ وَذَکُورٌ اِذا ذُکِرْتَ اَدْعُوکَ مُحْتاجاً وَاَرْغَبُ اِلَیْکَ فَقیراً وَاَفْزَعُ اِلَیْکَ خاَّئِفاً وَاَبْکى اِلَیْکَ مَکْرُوباً وَاَسْتَعینُ بِکَ ضَعیفاً وَاَتوَکَّلُ عَلَیْکَ کافِیاً اُحْکُمْ بَیْنَنا وَبَیْنَ قَوْمِنا [بِالْحَقِّ] فَاِنَّهُمْ غَرُّونا وَ خَدَعُونا وَ خَذَلُونا وَ غَدَرُوا بِنا وَ قَتَلُونا و نَحْنُ عِتْرَةُ نَبِیِّکَ وَوُلْدُ حَبیبِکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِاللّهِ الَّذِى اصطَفَیْتَهُ بِالرِّسالَةِ وَائْتَمَنْتَهُ عَلى وَحْیِکَ فَاجْعَلْ لَنا مِنْ اَمْرِنا فَرَجاً وَمَخْرَجاً بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ." "ابن عَیّاش گفت شنیدم از حسین بن علىّ بن سفیان بزوفرى که مى گفت حضرت صادق علیه السلام مى خواند این دعا را در این روز و فرموده که این دعا از دعاهاى روز سیّم شعبان است و آن روز ولادت حسین علیه السلام است"

عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ اَلْيَمَانِ قَالَ : رَأَيْتُ اَلنَّبِيَّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ آخِذاً بِيَدِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ هُوَ يَقُولُ يَا أَيُّهَا اَلنَّاسُ هَذَا اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ فَاعْرِفُوهُ فَوَ اَلَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ إِنَّهُ لَفِي اَلْجَنَّةِ وَ مُحِبِّيهِ فِي اَلْجَنَّةِ وَ مُحِبِّي مُحِبِّيهِ فِي اَلْجَنَّةِ . پيامبر صلى الله عليه و آله را ديدم كه دست حسين بن على عليه السلام را گرفته بود و مى گفت : اى مردم! اين حسين، فرزند على است. او را بشناسيد. سوگند به آن كه جانم در دست اوست، او و دوستدارانش و دوستداران دوستدارانش در بهشت اند. (الأمالى ، صدوق ، ص ۳۵۵)

رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : حسينٌ مِنّي و أنا مِنه . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :حسين از من است و من از اويم. (كنز العمّال : 37684)

عنه صلى الله عليه و آله : حُسينٌ مِنّي و أنا مِن حسينٍ ، أحَبَّ اللّه ُ مَن أحبَّ حسينا ، حسينٌ سِبْطٌ مِن الأسْباطِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :حسين از من است و من از حسينم. هر كه حسين را دوست بدارد خداوند دوستش بدارد. حسين سبطى از اسباط است. (بحار الأنوار : 43 / 261 / 1)

عنه صلى الله عليه و آله : أمّا الحُسَينُ فَإنَّهُ مِنّي وَ هُوَ ابني وَ وَلَدي وَ خَيرُ الخَلقِ بَعدَ أخيهِ وَ هُوَ إمامُ المُسلِمينَ وَ مَولى المُؤمِنينَ وَ خَليفَةُ رَبِّ العالَمينَ وَ غياثُ المُستَغيثينَ وَ كَهفُ المُستَجيرينَ وَ حُجَّةُ اللّه ِ عَلى خَلقِهِ أجمَعينَ وَ هُوَ سَيِّدُ شَبابِ أهلِ الجَنَّةِ وَ بابُ نَجاةِ الاُمَّةِ أمرُهُ أمري وَ طاعَتُهُ طاعَتي مَن تَبِعَهُ فَإنَّهُ مِنّي وَ مَن عَصاهُ فَلَيسَ مِنّي . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : امّا حسين ، او از من است . او پسر من و زاده من است و بهترين انسانها پس از برادرش مى باشد . او امامِ مسلمانان است و مولاىِ مؤمنان و خليفه پروردگار جهانيان و ياورِ ياري خواهان و پناهِ پناه جويان و حجّت خداوند بر همه خلق او . او سرور جوانان بهشت و دروازه نجات امّت است . فرمان او فرمان من است ، و اطاعت از او اطاعت از من ، هركه از او پيروى كند از من است و هركه نافرمانى او كند از من نيست . (الأمالي للصدوق : 101)

سنن الترمذي : كانَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله حامِلَ الحُسَينِ ابنِ عَليٍّ عَلى عاتِقِهِ فَقالَ رَجُلٌ : نِعمَ المَركَبُ رَكِبتَ يا غُلامُ، فَقالَ النَبيُّ صلى الله عليه و آله : وَ نِعمَ الراكبُ هُوَ . سنن الترمذى :رسول خدا صلى الله عليه و آله حسين بن على را سوار شانه خود كرده بود . مردى گفت : پسر جان ! چه نيكو مركبى سوار شده اى . و پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : و او چه نيكو راكبى است . (سنن الترمذي : 5/661/3784)

بحار الأنوار عن البَراءِ بنِ عازِبٍ : رأيتُ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله حاملَ الحسينِ عليه السلام و هُو يقولُ : اللّهُمَّ إنّي اُحِبُّهُ فأحِبَّهُ . بحار الأنوار ـ به نقل از بَراء بن عازب ـ : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را ديدم كه حسين را بر دوش خود سوار كرده و مى گويد: خدايا! من او را دوست دارم، تو نيز دوستش بدار. (بحار الأنوار: 43/264/16)

يَعْلَى بْنِ مُرَّةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : حُسَيْنٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ أَحَبَّ اَللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَيْناً حُسَيْنٌ سِبْطٌ مِنَ اَلْأَسْبَاطِ. حسين بن على زعفرانى در رى برايم نقل نمود، وى گفت: يحيى بن سليمان، از عبد اللّٰه بن خثيم و او از سعيد بن ابى راشد و او از يعلى بن مرّه نقل كرده، وى گفت: رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم فرمودند: حسين از من و من از حسين هستم، كسى كه حسين را دوست بدارد خدا او را دوست دارد، حسين سبطى است از اسباط (يعنى همان طورى كه حضرت يعقوب 12 اسباط داشت و هر كدام سبطى از اسباط بودند، پيامبر اكرم صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم نيز 12 اسباط داشت كه حضرت سيد الشهداء عليه السّلام سبطى از اين اسباط بودند). (بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام , جلد 37 , صفحه 74 ، کامل الزیارات / ترجمه ذهنی تهرانی ؛ ج 1 , ص 155، سنن الترمذي ج 5 ، ص 658 ، المستدرك علي الصحيحين، ج 3، ص 194)؛ يعلي بن مره عامري مي گويد: همراه رسول خدا به مهماني كه دعوت شده، بود خارج شدم. حسين عليه السلام همراه كودكان در ميان راه بازي مي كرد. رسول خدا جلوي آنها ايستاد و دست خود را گشود؛ اما اين كودك (امام حسين) از اين طرف به آن طرف فرار مي كرد و رسول خدا او را به خنده مي آورد. تا اين كه حضرت او را گرفت يك دستش را زير چانه و دست ديگر را در پيشت گردنش قرار داد سپس سرش را بالا گرفت و دهانش را به دهان حسين گذاشت و او را بوسيد. پس از آن فرمود: حسين از من است و من از حسينم، خداوند دوست بدارد كسي را كه حسين را دوست بدارد. حسين نوه اي از نوادگان است. (مصنف ابن أبي شيبة، ج 6، ص 380) ؛ مناوي شرح و تفسير جمله رسول خدا (ص) را از زبان «وكيع» ابو بكر محمد بن خلف كه در نزد اهل سنت معروف به «قاضي» است، چنين نقل كرده است : قاضي گفته است: گويا رسول خدا با نور وحي مي دانسته است كه ميان حسين و امت چه حادثه اي واقع مي شود؛ از اين جهت شخصاً حسين را در اين روايت ذكر كرده و اين مطلب را ياد آورد شده كه پيامبر و حسين در وجوه محبت، حرمت تعرض و جنگ با او يكي است و اين مطلب را با اين گفتارش: أحب الله من أحب حسينا، تأكيد كرد؛ زيرا محبت به حسين محبت رسول خدا و محبت رسول، محبت خداوند است. (فيض القدير، ج 3، ص 387)

عن محمد بن علي بن موسي، عن أبيه علي بن موسي، عن أبيه موسي بن جعفر، عن أبيه جعفربن محمد، عن أبيه محمد بن علي، عن أبيه علي بن الحسين، عن أبيه الحسين بن علي بن أبيطالب عليهالسلام قال: دخلت علي رسول الله صلي الله عليه و آله و عنده اُبَي بن کعب. فقال لي رسول الله صلي الله عليه و آله: مرحبا بک يا ابا عبدالله، يا زين السماوات و الأرض. قال له اُبَي: و کيف يکون يا رسول الله صلي الله عليه و آله زين السماوات و الأرض أحد غيرک؟ قال: يا اُبَي، والذي بعثني بالحق نبيا، أن الحسين بن علي في السماء اکبر منه في الأرض، و إنه لمکتوب عن يمين عرض الله عزوجل: مصباح هدي، و سفينة نجاة، و إمام خير، و يُمن ، و عز، و فخر، و بحر علم، و ذخر ؛ فلم لا يکون کذلک؟ و أن الله عزوجل رکب في صلبه نطفة طيبة مبارکة زکية ، خلقت من قبل أن يکون مخلوق في الأرحام أو يجري ماء في الأصلاب أو يکون ليل و نهار. و لقد لقن دعوات ما يدعوا بهن مخلوق إلا حشره الله عزوجل معه و کان شفيعه في آخرته، و فرج الله عنه کربه، و قضي بها دينه، و يسر أمره، و أوضع سبيله، و قواه علي عدوه، و لم يهتک ستره... امام جواد عليهالسلام از پدرش امام حسين عليهالسلام نقل ميکند که آن حضرت گفت: اُبَيبنکعب پيش پيامبر خدا صلي الله عليه و آله بود که من وارد شدم، رسول خدا صلي الله عليه و آله به من گفت: آفرين بر تو يا اباعبدالله! اي زينت آسمانها و زمين! اُبَي بن کعب به او گفت: يا رسول الله! چگونه جز تو، زينت آسمانها و زمين، تواند بود؟ پيامبر صلي الله عليه و آله گفت: اي اُبَي! سوگند به آن که مرا به حق پيامبري برانگيخته، به راستي که حسين بن علي، در آسمان بزرگتر از آن است که در زمين شناخته ميشود. هر آينه بر سمت راست عرش خداي عزوجل نوشته شده است: حسين، چراغ هدايت و کشتي نجات، پيشواي نيکي و برکت و عزت و افتخار، و درياي دانش و گنجي است که براي آينده اندوخته شده است. چرا چنين نباشد که خداي عزيز و جليل، در پشت او، نسل پاک و پاکيزه و با برکتي را قرار داده است که پيش از آن که آفريده اي در رحمهاي زنان و پشت مردان بوده باشد، يا شب و روزي آفريده شده باشد؛ اين نسل آفريده شده بود. به او (امام حسين عليهالسلام)، دعاهايي الهام شده است که هرگز آفريده اي، خدا را با آنها نخواند، مگر اين که خداي عزوجل وي را با او محشور سازد و در سراي ديگر شفيعش باشد و خدا گره از کارش بگشايد و اندوهش برطرف سازد، قرضش را ادا نمايد، مشکلش را آسان گرداند، راهش را هويدا سازد، او را بر خصمش، نيرو دهد و پرده اش را ندرد... (عیون أخبارالرضا علیهالسلام، ج 1، ص 59)

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه علیه و آله : ان الحسین باب من ابواب الجنة . بى گمان حسین درى از در هاى بهشت است . (کتاب احقاق الحق 9/202)

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه علیه و آله : ان الحسین باب من ابواب الجنة . من عانده ، حرم الله علیه رایحة الجنة. کسى که با او ( حسین ) عناد ورزد ، خداوند رایحه بهشت را بر او حرام گرداند. (بحار: 26: 263 ، بحار الانوار 35/405 و احقاق الحق 9/202)

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم : ان الحسین بن على فى السماء اکبر منه فى الارض. بطور یقین حسین بن على در آسمان والاتر از زمین است . (عیون اخبار الرضا 1/60 و بحار الانوار 36/204)

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه علیه و آله : اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً. پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله فرمود: براى شهادت حسین علیه السلام، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤ منان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود. (جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556)

حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فزجه الشریف در قسمتهائی از زیارت ناحیه :

أَلسَّلامُ عَلى ساکِنِ کَرْبَلآءَ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ بَکَتْهُ مَلائِکَهُ السَّمآءِ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ ذُرِّیَّتُهُ الاْزْکِیآءُ، سلام بر ساکن کربلا، سلام بر آن کسى که فرشتگان آسمان بر او گریستند، سلام بر آن کسى که خاندانش پاک و مطهرند،

أَلسَّلامُ عَلى مَنْ طَهَّرَهُ الْجَلیلُ، سلام بر آن کسى که رب جلیل او را پاک و مطهر گردانید،

أَلسَّلامُ عَلى مَنِ افْتَـخَرَ بِهِ جَبْرَئیلُ، سلام بر آن کسى که جبرئیل به او مباهات مى نمود،

أَلسَّلامُ عَلى مَنْ ناغاهُ فِی الْمَهْدِ میکآئیلُ، سلام بر آن کسى که میکائیل در گهواره با او تکلم مى نمود،

أَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَوْلاىَ وَ عَلَى الْمَلآئِکَهِ الْمُرَفْرِفینَ حَوْلَ قُبَّتِکَ، الْحافّینَ بِتُرْبَتِکَ، الطّـآئِفینَ بِعَرْصَتِکَ، الْوارِدینَ لِزِیارَتِک َ، سلام بر تو اى مولاى من و بر فرشتـگانى که بر گِرد بارگاه تو پر مى کشند، و اطراف تربتـت اجتماع کرده اند، و در آستان تو طواف مى کنند، و براى زیارت تو وارد مى شوند،

أَلسَّلامُ عَلَیْکَ سَلامَ الْعارِفِ بِحُرْمَتِکَ، الْمُخْلِصِ فی وِلایَـتِکَ، الْمُتَقَرِّبِ إِلَى اللهِ بِمَحَبَّـتِکَ، الْبَرىءِ مِنْ أَعْدآئِـکَ، سلام بر تو، سلام آن کسى که به حُرمت تو آشناست، و در ولایت و دوستى تو مخلص و بى ریا است، و به سبب محبت و ولاى تو به خدا تقرب جسته، و از دشمنانت بیزار است،

أَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَوْلاىَ وَ عَلَى الْمَلآئِکَهِ الْمُرَفْرِفینَ حَوْلَ قُبَّتِکَ، الْحافّینَ بِتُرْبَتِکَ، الطّـآئِفینَ بِعَرْصَتِکَ، الْوارِدینَ لِزِیارَتِکَ، سلام بر تو اى مولاى من و بر فرشتـگانى که بر گِرد بارگاه تو پر مى کشند، و اطراف تربتـت اجتماع کردهاند، و در آستان تو طواف مى کنند، و براى زیارت تو وارد مى شوند،

وَ بَکَتِ السَّمآءُ وَ سُکّآنها، وَ الْجِنانُ وَ خُزّآنها، وَ الْهِضابُ وَ أَقْطارُها، وَ الْبِحارُ وَ حیتآنها، وَ مَکَّهُ وَ بُنْیآنها، :خل وَ الْجِنانُ وَ وِلْدآنها، وَ الْبَیْتُ وَ الْمَقامُ، وَ الْمَشْعَرُ الْحَرامُ، وَ الْحِـلُّ وَ الاِحْرامُ، آسمان و ساکنانش، بهشتها و نگـهبانانش، کوهها و کوهپایهها، دریاها و ماهیانش، شهر مکه و پایه هایش، فردوسها و جوانانش، خانه کعبه و مقام ابراهیم، و مشعرالحرام، و حلّ و حَرم جملـگى گریستند،

سه ویژگی امام حسین(ع) به روایت پیامبر(ص) : روایتی از پیامبر اکرم(ص) آمده است که سه مبارکی و میمنت به حسین بن علی(ع) داده شده است. بر اساس این سه ویژگی، امام حسین(ع) با دیگر اهل بیت ومعصومین متمایز شده است : «شفاء فی تربته ، استجابة الدعا تحت قبته ، الائمة من ولده» : عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ وَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ (عَلَيْهِمَا السَّلَامُ) يَقُولَانِ: إِنَّ اللَّهَ (تَعَالَى) عَوَّضَ الْحُسَيْنَ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) مِنْ قَتْلِهِ أَنْ جَعَلَ الْإِمَامَةَ فِي ذُرِّيَّتِهِ، وَ الشِّفَاءَ فِي تُرْبَتِهِ، وَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ عِنْدَ قَبْرِهِ، وَ لَا تُعَدُّ أَيَّامُ زَائِرِيهِ جَائِياً وَ رَاجِعاً مِنْ عُمُرِهِ. وَ مَنْ زَارَهُ فَكَأَنَّمَا زَارَنِي وَ مَنْ زَارَنِي فَكَأَنَّمَا زَارَ اللَّهَ وَ حَقُّ الزَّائِرِ عَلَى اللَّهِ أَنْ لَا يُعَذِّبَهُ بِالنَّارِ أَلَا وَ إِنَّ الْإِجَابَةَ تَحْتَ قُبَّتِهِ وَ الشِّفَاءَ فِي تُرْبَتِهِ وَ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِهِ . امام محمد باقر و امام جعفر صادق علیهماالسلام فرمودند: خداوند تبارک و تعالی در پاداش شهادت امام حسین (علیه السلام) این عوض را معین فرمود: كه امامت را در ذریه او قرار داد و در تربت او شفا قرار داد، در كنار قبرش وعده اجابت به درخواستها داد و ایام آمد و شد زائران قبرش را بحساب عمر آنها منظور نخواهد كرد. (الأمالي (للطوسي)، النص، ص: 318 ، كفاية الأثر في النص على الأئمة الإثني عشر، ص: 18) . 1- یکی «شفا فی تربته» است که در تربت مضجع شریف امام حسین(ع) شفا قرار داده شده است. خوردن خاک حرام است ولی تربت سیدالشهدا به میمنت آن حضرت و مبارکی و تبرک ایشان نه تنها حرام نیست بلکه خوردن آن مستحب است. لذا در احکام داریم که وقتی طفل به دنیا میآید مستحب است که کام او را با تربت امام حسین(ع) بردارند. همچنین مستحب است قبل از اینکه میت را دفن کنند در دهان و زیر زبان و روی پیشانی و کف دست آن تربت قرار دهند. لذا خوردن تربت قبر سیدالشهدا موجب شفای همه دردهاست. یکی از روایاتی که روی ضریح قبلی امام حسین(ع) طلاکوب شده بود همین حدیث پیامبر است . 2- دومین خصوصیت امام حسین(ع)؛ «و الاستجابة الدعا تحت قبته» است که دعا زیر قبه امام حسین(ع) مستجاب است. لذا فرمودند وقتی به آنجا مشرف شدید حاجات خود را طلب کنید. طبق این فرمایش نبوی یکی از جاهایی که دعا مستجاب است همین زیر قبه امام حسین(ع) است. در مورد خاک قبر فرموده اند که تا یازده متر دور قبر، تربت محسوب میشود که به آن حائر حسینی گفته میشود. وقتی متوکل برای محو نام و یاد حسین بن علی(ع) بر روی قبر آن حضرت آب انداخت. در روایت داریم که آب از جایی به بعد جلوتر نرفت و در اصطلاح تحیر پیدا کرد و حیران شد. به آن محدوده حائر گفتهاند. بعضی فرمودند خاک آن قسمت تربت محسوب میشود. وقتی امام حسین وارد کربلا شدند زمینهایی را خریداری کردند و این را پیش بینی کردند که این محل زیارت گاه خواهد شد و میخواستند زوار زیر دین کسی نباشند. بخاطر همین بعضی دیگر از بزرگان فرمودهاند که کل خاک کربلا تربت محسوب میشود. 3- ویژگی سومی که رسول اکرم در خصوص امام حسین(ع) فرموده است، گفت: «و الائمة من ولده» یعنی ائمه بعد از امام حسین همه از اولاد آن حضرت هستند. لذا امام زمان هم که میخواهند خود را معرفی کنند میفرمایند من نهمین فرزند از نسل حسین(ع) هستم. لذا خدا به خاطر جهاد و مقاومتی که حسین بن علی(ع) برای حفاظت از دین و راه خدا به خرج داد. این ویژگی را به آن حضرت عنایت نموده است. در روایت داریم قبل از ولادت امام حسین(ع)، زهرای مرضیه گاهی اوقات دچار پریشانی میشدند. رسول اکرم وارد میشدند و میدیدند حضرت زهرا گریان هستند و وقتی سبب را سوال میکردند میفرمودند این فرزندی که در رحم دارم گاهی با من حرف میزند و چیزهای میگوید. گاهی اوقات میگوید انا الغریب و انا العشان. به هر حال این امر موجب ناراحتی مادر میشود. لذا وقتی پیامبر میخواهد حضرت زهرا را تسلی بدهند یکی از بشارتهایی که به حضرت زهرا دادند همین بود که «و الائمه من ولده» که امامان پس از حسین بن علی(ع) همه از نسل حسین تو هستند و مهدی ما از نسل حسین توست که یک روز خواهد آمد و انتقام همه ظلمها و ستمها را خواهد گرفت. روایات بسیار مفصلی در باب زیارت امام حسین(ع) وجود دارد. این تاکیدات بخاطر عظمت سیدالشهداست که دائما بشریت و خصوصا محبین و شیعیان راه ایشان را فراموش نکنند. این همه تاکید و تحریک قطعا همین است که هیچ وقت دچار فراموشی و دچار کهنگی نشود. (منبع: بحارالانوار: ۲۴۸/۴۳ ح۲۴ ، کمال الدین: ۱/۲۸۲ ح۳۶)

قال رسول الله صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : ... وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً إنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ فِی السَّمَاءِ أکْبَرُ مِنْهُ فِی الْأرْضِ، فَإنَّهُ لَمَکْتُوبٌ عَنْ یَمِینِ عَرْشِ اللَّهِ: مِصْبَاحُ هُدًی وَ سَفِینَهُ نَجَاهٍ، وَ إمَامُ غَیْرِ وَهْنٍ (خَیْرٍ وَ یُمْنٍ) وَ عِزٍّ وَ فَخْرٍ وَ بَحْرُ عِلْمٍ وَ ذُخْرٍ... .(البحار:36/204 ب40 ح8 عن عیون أخبار الرضا). و کمال الدین- قَالَ الْإمَامُ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ : دَخَلْتُ عَلَی رَسُولِ اللهِ وَ عِنْدَهُ اُبَیُّ بْنُ کَعْبٍ فَقَالَ لِی رَسُولُ اللهِ: مَرْحَباً بِکَ یَا أبَا عَبْدِ اللهِ!یَا زَیْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأرَضِینَ. فَقَالَ لَهُ أُبَیٌّ: وَ کَیْفَ یَکُونُ یَا رَسُولَ اللَّهِ زَیْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأرْضِ أحَدٌ غَیْرُکَ؟ فَقَالَ: یَا أُبَیُّ! وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً؛ إنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ فِی السَّمَاءِ أکْبَرُ مِنْهُ فِی الْأَرْضِ... و قال لجماعه المسلمین فی زمانه: یَا أیُّهَا النَّاسُ! هَذَا الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ، فَاعْرِفُوهُ، فَوَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ إنَّهُ لَفِی الْجَنَّهِ، وَ مُحِبِّیهِ فِی الْجَنَّهِ، وَمُحِبِّی مُحِبِّیهِ فِی الْجَنَّه. و پیامبرخدا فرمودند:... سوگند به کسی که مرا به حق به پیامبری برانگیخت! همانا حسین بن علی در آسمان عظیم تر و بزرگتر از آن است که در زمین است، پس به درستی که سمت راست عرش خداوند چنین نگاشته شده است: [همانا حسین] چراغ هدایت و کشتی نجات است و اوست امام بدون هیچ شبهه و شکّی (و پیشوای نیکویی و میمنت) و امام عزّت و افتخار و دریای علم و ذخیره... و پیامبر اکرم به مسلمانان زمان خود فرمودند: ای مردم! این حسین بن علی است، او را بشناسید. سوگند به کسی که جانم در دست اوست! همانا حسین در بهشت است و آنان که او را دوست می دارند در بهشت هستند و آنان که دوستان او را دوست می دارند در بهشت هستند.

الإمام الصّادق علیه السلام : اَللَّهُمَّ رَبَّ الْحُسَیْنِ، إِشْفِ صَدْرَ الْحُسَیْنِ، اَللَّهُمَّ رَبَّ الْحُسَیْنِ، أُطْلُبْ بِدَمِ الْحُسَیْنِ، اَللَّهُمَّ رَبَّ الْحُسَیْنِ، إِنْتَقِمْ مِمَّنْ رَضِیَ بِقَتْلِ الْحُسَیْنِ، اَللَّهُمَّ رَبَّ الْحُسَیْنِ، إِنْتَقِمْ مِمَّنْ خَالَفَ الْحُسَیْنَ، اَللَّهُمَّ رَبَّ الْحُسَیْنِ، إِنْتَقِمْ مِمَّنْ فَرِحَ بِقَتْلِ الْحُسَیْن. (کامل الزیارات:237 ب79 ح17، البحار:98/173 ب 18 ح30 و ح37 و 39) . اَللَّهُمَّ اجْعَلْنَا مِنَ الطَّالِبِینَ بِثَأْرِهِ مَعَ وَلِیِّهِ الْإِمَامِ الْمَهْدِیِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلَامُهُ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ . امام صادق فرمودند: بارالها! ای خدای حسین! سینه حسین را شفا عنایت فرما. بارالها! ای خدای حسین! از خون به ناحق ریخته شده حسین، خونخواهی نما. بارالها! ای خدای حسین! از کسی که به قتل حسین راضی شد، انتقام بگیر. بارالها! ای خدای حسین! از کسی که با حسین مخالفت نمود، انتقام بگیر. بارالها! ای خدای حسین! از کسی که به خاطر شهادت حسین خوشحال شد، انتقام بگیر. پروردگارا! ما را از خونخواهان امام حسین همراه با ولیّ خون ایشان امام مهدی از آل محمّد صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین قرار بده. (کامل الزیارات:237 ب79 ح17 باسناده عن الصّادق ، البحار:98/230 ب18 ح37 و 39)

قال رسول الله صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : لَمَّا خَلَقَ اللَّهُ آدَمَ وَ نَفَخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ، الْتَفَتَ آدَمُ یَمْنَهَ الْعَرْشِ، فَإذَا خَمْسَهُ أشْبَاحٍ، فَقَالَ: یَا رَبِّ! هَلْ خَلَقْتَ قَبْلِی مِنَ الْبَشَرِ أحَداً؟ قَالَ: لَا. قَالَ : فَمَنْ هَؤُلَاءِ الَّذِینَ أرَی أسْمَاءَهُمْ؟ فَقَالَ: هَؤُلَاءِ خَمْسَهٌ مِنْ وُلْدِکَ، لَوْلَاهُمْ مَا خَلَقْتُکَ وَ لَا خَلَقْتُ الْجَنَّهَ وَ لَا النَّارَ، وَ لَا الْعَرْشَ وَ لَا الْکُرْسِیَّ، وَ لَا السَّمَاءَ وَ لَا الْأرْضَ، وَ لَا الْمَلَائِکَهَ وَ لَا الْجِنَّ وَ لَا الْإنْسَ. هَؤُلَاءِ خَمْسَهٌ شَقَقْتُ لَهُمْ إسْماً مِنْ أسْمَائِی، فَأنَا الْمَحْمُودُ وَ هَذَا مُحَمَّدٌ، وَ أنَا الْأعْلَی وَ هَذَا عَلِیٌّ، وَ أنَا الْفَاطِرُ وَ هَذِهِ فَاطِمَهُ، وَ أنَا ذُو الْإحْسَانِ وَ هَذَا الْحَسَنُ، وَ أَنَا الْمُحْسِنُ وَ هَذَا الْحُسَیْن آلَیْتُ عَلَی نَفْسِی أنَّهُ لَا یَأْتِینِی أحَدٌ وَ فِی قَلْبِهِ مِثْقَالُ حَبَّهٍ مِنْ خَرْدَلٍ مِنْ مَحَبَّهِ أحَدِهِمْ؛ إلَّا أدْخَلْتُهُ جَنَّتِی، وَ آلَیْتُ بِعِزَّتِی أنَّهُ لَا یَأْتِینِی أحَدٌ وَ فِی قَلْبِهِ مِثْقَالُ حَبَّهٍ مِنْ خَرْدَلٍ مِنَ بُغْضِ أحَدِهِمْ إلَّا أدْخَلْتُهُ نَارِی. یَا آدَمُ! هَؤُلَاءِ صَفْوَتِی مِنْ خَلْقِی، بِهِمْ أُنْجِی مَنْ أُنْجِی، وَ بِهِمْ أُهْلِکُ مَنْ أُهْلِکُ. پیامبر اکرم فرمودند: هنگامی که خداوند حضرت آدم را آفرید و روح [ممتاز و برتری] در کالبد ایشان قرار داد، حضرت آدم به سمت راست عرش توجّه نمود، پنج شبه [نورانی] دید، عرضه داشت: ای پروردگار من! آیا پیش از من بشری آفریده ای؟ فرمود: نه. حضرت آدم عرضه داشت: پس اینان چه کسانی هستند که نامهایشان را می بینم؟ خدا فرمود: اینان پنج تن از فرزندان تو هستند، اگر آنان نبودند تو را نمی آفریدم و بهشت و جهنّم را نمی آفریدم و عرش و کرسی را خلق نمی نمودم و آسمان و زمین و فرشتگان و جنیّان و انسان ها را به وجود نمی آوردم. اینان پنج نفر هستند که برای ایشان نامی از نامهای خویش را مشتق نموده ام. پس همانا من محمود هستم و این محمّد است و من اعلی هستم و این علی است و من فاطر هستم و این فاطمه است و من صاحب احسان هستم و این حسن است و همانا من محسن (احسان کننده) هستم و این حسین است. با خود عهد نموده ام هیچ کس به سوی من نیاید در حالی که در قلب او به اندازه یک مثقال از یک دانه خردل از محبّت یکی از این پنج تن باشد مگر اینکه او را وارد بهشت خویش نمایم. و به عزّت خویش سوگند یاد نموده ام که هیچ کس به سوی من نیاید در حالی که در قلب او به اندازه یک مثقال از یک دانه خردل از دشمنی یکی از ایشان باشد مگر اینکه او را وارد آتش [قهر و غضب] خویش نمایم. ای آدم! ایشان هستند برگزیدگان از آفریدگانم، به سبب و وسیله ایشان نجات می دهم، آنکه را نجات می دهم. و به سبب و وسیله ایشان هلاک خواهم کردآنکه را هلاک خواهم کرد . (قصص الأنبیاءللراوندی:44 الفصل3 ح10 عنه البحار:27/5 ب10 ح10)

مناقب روی من طریق العامّه بإسنادهم إلی عبدالله بن عمر قال: قال رسول الله صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : بِی أُنْذِرْتُمْ، وَ بِعَلِیِّ بْنِ أبِی طَالِبٍ اهْتَدَیْتُمْ. وَ قَرَأ: «إنَّما أنْتَ مُنْذِرٌ وَلِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ» وَ بِالْحَسَنِ أُعْطِیتُمُ الْإحْسَانَ وَ بِالْحُسَیْنِ تَسْعَدُونَ وَ بِهِ تَشَبَّثُونَ أَلَا وَ إِنَّ الْحُسَیْنَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّهِ مَنْ عَانَدَهُ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَیْهِ رِیحَ الْجَنَّهِ. در کتاب «المناقب» ابن شاذان چنین آمده: از عامّه به سند خودشان به عبدالله بن عمر روایت شده که گفت: پیامبر اکرم فرمودند: به وسیله من [از نافرمانی خداوند] بیم داده شده اید و به وسیله [قبول ولایت] علیّ بن ابی طالب هدایت شدید و حضرت چنین تلاوت نمودند: إنَّما أنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ _ ای پیامبر! همانا تو بیم دهنده هستی و برای هر گروهی هدایتگری وجود دارد همانا به سبب و وسیله حسن مورد لطف و احسان پروردگار قرار گرفتید و همانا به سبب و وسیله حسین سعادتمند شده و به وسیله ی او به حق می رسید. همانا حسین دری از درهای بهشت است. هر آنکس که با او دشمنی نماید خدا بوی بهشت را بر او حرام کند. (البحار:35/405 ح28- مناقب ابن شاذان)

عن أبی الحسن الفارسیّ قال : کُنْتُ کَثِیرَالزِّیَارَهِ لِمَوْلَانَا أبِی عَبْدِاللَّهِ فَقَلَّ مَالِی وَ ضَعُفَ مِنَ الْکِبَرِ جِسْمِی فَتَرَکْتُ الزِّیَارَهَ فَرَأیْتُ ذَاتَ لَیْلَهٍ رَسُولَ اللَّهِ فِی الْمَنَامِ وَ مَعَهُ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ فَمَرَرْتُ بِهِمْ، فَقَالَ الْحُسَیْنُ: یَارَسُولَ اللَّهِ! هَذَا الرَّجُلُ کَانَ یُکْثِرُ زِیَارَتِی فَانْقَطَعَ عَنِّی. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ : أعَنْ مِثْلِ الْحُسَیْنِ تُهَاجِرُ وَ تَتْرُکُ زِیَارَتَهُ؟! فَقُلْتُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ! حَاشَا لِی أنْ أهْجُرَ مَوْلَایَ، لَکِنِّی ضَعُفْتُ وَ کَبِرْتُ وَ لِهَذَا عَزَّتْ زِیَارَتُهُ وَ لِقِلَّهِ مَالِی تَرَکْتُ زِیَارَتَهُ. فَقَالَ : إصْعَدْ کُلَّ لَیْلَهٍ عَلَی سَطْحِ دَارِکَ وَ أشِرْ بِإصْبَعِکَ السَّبَّابَهِ إلَیْهِ وَ قُلْ: السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ عَلَی جَدِّکَ وَ أبِیکَ، السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ عَلَی أُمِّکَ وَ أخِیکَ، السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ عَلَی الْأئِمَّهِ مِنْ بَنِیکَ، السَّلَامُ عَلَیْکَ یَاصَاحِبَ الدَّمْعَهِ السَّاکِبَهِ، السَّلَامُ عَلَیْکَ یَاصَاحِبَ الْمُصِیبَهِ الرَّاتِبَهِ، لَقَدْ أصْبَحَ کِتَابُ اللَّهِ فِیکَ مَهْجُوراً، وَ رَسُولُ اللَّهِ فِیکَ مَحْزُوناً، وَ عَلَیْکَ السَّلَامُ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ، السَّلَامُ عَلَی أنْصَارِ اللَّهِ وَ خُلَفَائِهِ، السَّلَامُ عَلَی أُمَنَاءِ اللَّهِ وَ أحِبَّائِهِ السَّلَامُ عَلَی مَحَالِّ مَعْرِفَهِ اللَّهِ وَ مَعَادِنِ حِکْمَهِ اللَّهِ وَ حَفَظَهِ سِرِّ اللَّهِ وَ حَمَلَهِ کِتَابِ اللَّهِ وَ أوْصِیَاءِ نَبِیِّ اللَّهِ وَ ذُرِّیَّهِ رَسُولِ اللَّهِ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ. ثُمَّ سَلْ مَا شِئْتَ فَإنَّ زِیَارَتَکَ تُقْبَلُ مِنْ قَرِیبٍ وَ بَعِیدٍ. ابوالحسن فارسی گوید: بسیار به زیارت سرورمان حضرت امام حسین می رفتم. فقیر شدم و به خاطر کهولت سن ضعیف شدم، زیارت را رها کردم. یک شب در خواب پیامبر را دیدم در حالی که امام حسن و امام حسین همراه ایشان بودند. بر ایشان گذشتم. امام حسین فرمودند: ای پیامبرخدا! این مرد بسیار به زیارت من می آمد امّا اکنون بامن قطع رابطه نموده است. پیامبر فرمودند: آیا از کسی مانند امام حسین هجرت کرده [دوری گزیده] و زیارت او را رها می نمایی؟ گفتم: ای پیامبرخدا! حاشا که از مولایم حضرت امام حسین دوری کنم، امّا ضعیف و پیر شده ام و به همین دلیل رفتن به زیارت ایشان برایم سخت شده است و به خاطر فقر زیارت ایشان را رها کرده ام. پیامبرخدا فرمودند: هر شب به پشت بام منزلت برو و با انگشت سبابه به سوی حرم حضرت امام حسین اشاره کن و بگو: السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ... و سپس آنچه را که می خواهی طلب نما، پس همانا زیارت تو از نزدیک و دور قبول می شود.

قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ دَاوُدَ بْنِ عُقْبَهَ : کَانَ جَارٌ لَنَا یُعْرَفُ بِعَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ، قَالَ: کُنْتُ أزُورُ الْحُسَیْنَ فِی کُلِّ شَهْرٍ، قَالَ: ثُمَّ عَلَتْ سِنِّی وَ ضَعُفَ جِسْمِی وَانْقَطَعْتُ عَنْهُ مُدَّهً، ثُمَّ وَقَعَ لِی أنَّهَا آخَرُ سَنِیِّ عُمْرِی، فَحَمَلْتُ عَلَی نَفْسِی وَخَرَجْتُ مَاشِیَاً، فَوَصَلْتُ فِی أیَّامٍ فَسَلَّمْتُ وَ صَلَّیْتُ رَکْعَتَیِ الزِّیَارَهِ وَ نِمْتُ. فَرَأیْتُ الْحُسَیْنَ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَیْهِ قَدْ خَرَجَ مِنَ الْقَبْرِ فَقَالَ لِی: یَا عَلِیُّ لِمَ جَفَوْتَنِی وَ کُنْتَ لِی بَرّاً؟! فَقُلْتُ: یَاسَیِّدِی ضَعُفَ جِسْمِی وَ قَصُرَتْ خُطَایَ وَ وَقَعَ لِی أنَّهَا آخِرُ سَنِیِّ عُمْرِیَ فَأتَیْتُکَ فِی أیَّامٍ، وَ قَدْ رُوِیَ عَنْکَ شَیْ ءٌ أُحِبُّ أنْ أسْمَعَهُ مِنْکَ، فَقَالَ : قُلْ، قَالَ قُلْتُ: رُوِیَ عَنْکَ: مَنْ زَارَنِی فِی حَیَاتِهِ زُرْتُهُ بَعْدَ وَفَاتِهِ! قَالَ: نَعَمْ، قُلْتُ، فَأرْوِهِ عَنْکَ: مَنْ زَارَنِی فِی حَیَاتِهِ زُرْتُهُ بَعْدَ وَفَاتِهِ؟ قَالَ: نَعَمْ إرْوِ عَنِّی: مَنْ زَارَنِی فِی حَیَاتِهِ زُرْتُهُ بَعْدَ وَفَاتِهِ وَ إنْ وَجَدْتُهُ فِی النَّارِ أخْرَجْتُهُ. محمّد بن داود بن عقبه گوید: همسایه ای به نام علی بن محمّد داشتیم. او گفت: هر ماه به زیارت امام حسین می رفتم تا اینکه پیر شدم و بدنم ضعیف گردید و برای مدّتی به زیارت ایشان نمی رفتم. گمان کردم که آخرین سال های زندگی ام است پس بر خود بار نموده و پیاده به سوی حرم حرکت نمودم. در روزهایی رسیدم. سلام نموده و دو رکعت نماز زیارت را به جا آوردم و به خواب رفتم. حضرت امام حسین صلوات الله علیه را دیدم که از قبر خارج شدند و به من فرمودند: ای علی! چرا به من ستم کردی در حالی که نسبت به من نیکوکار بودی؟! عرضه داشتم: ای مولای من! بدنم ضعیف شده و گام هایم کوتاه گردیده و گمان می کنم که این سالها، سالهای آخر زندگانیم هستم و از شما سخنی روایت شده که دوست دارم آن را از خود شما بشنوم، حضرت فرمودند: بگو. گفتم: از شما روایت شده: هرکس مرا در زندگانی خود زیارت کند، او را پس از وفات زیارت خواهم نمود [به دیدار او می روم]. حضرت فرمودند: بله از من چنین روایت نما: هر کس مرا در زندگانی خود زیارت کند، او را پس از وفات زیارت خواهم نمود [به دیدار او می روم] و اگر او را در آتش بیابم، نجاتش خواهم داد. (الدّروع الواقیه:51، البحار:98/16 ب2 ح19 عن فلاح السّائل مثله . البحار:98/375 ب32 ح17- و وجدت بخطّ بعض الأفاضل نقلاً من خطّ الشّهید بن مکّیّ قدّس الله روحهما عنه).

وَ قَالَ الْبَاقِرُ علیه السلام : مَنْ أرَادَ أنْ یَعْلَمَ أنَّهُ مِنْ أهْلِ الْجَنَّهِ فَلْیَعْرِضْ حُبَّنَا عَلَی قَلْبِهِ، فَإنْ قَبِلَهُ فَهُوَ مُؤْمِنٌ وَ مَنْ کَانَ لَنَا مُحِبّاً فَلْیَرْغَبْ فِی زِیَارَهِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ، فَمَنْ کَانَ لِلْحُسَیْنِ زَوَّاراً عَرَفْنَاهُ بِالْحُبِّ لَنَا أهْلَ الْبَیْتِ وَ کَانَ مِنْ أهْلِ الْجَنَّهِ، وَ مَنْ لَمْ یَکُنْ لِلْحُسَیْنِ زَوَّاراً کَانَ نَاقِصَ الْإیمَانِ. و امام باقر فرمودند: هرکس می خواهد بداند که آیا از اهل بهشت است باید دوستی و ولایت ما را به قلب خود عرضه نماید، اگر آن را پذیرفت، همانا مؤمن است و هر کس ما را دوست بدارد، باید در زیارت نمودن قبر امام حسین رغبت ورزد. هرکس از زائران امام حسین باشد، ما او را از دوستان خود به شمار می آوریم و او از اهل بهشت است و هرکس زائر امام حسین نباشد ایمان او ناقص است.(کامل الزیارات:193 ب78 ح4، البحار:98/4 ب1 ح16)

https://www.karbobala.com/articles/info/1955

https://imamhussain.org/persian/encyclopedia/12797

https://fa.shafaqna.com/news/455972

http://www.reyshahri.ir/post/52267/094-%D9%80-%D9%88-%D9%85%D8%A7%D8%AE%D8%B5%D9%86%D8%A7-%D8%A8%D9%87-%D9%85%D9%86-%D9%88%D9%84%D8%A7%DB%8C%D8%AA%DA%A9%D9%85-%D8%B7%DB%8C%D8%A8%D8%A7-%D9%84%D8%AE%D9%84%D9%82%D9%86%D8%A7-%D9%88-%D8%B7%D9%87%D8%A7%D8%B1%D8%A9-%D9%84%D8%A7%D9%86%D9%81%D8%B3%D9%86%D8%A7